بخش تخصصی تومورو سرطان شناسی:
شناسایی و طبقه‌بندی سلول‌های سرطانی یک فرآیند دقیق چندمرحله‌ای است که در بخش‌های هماتولوژی، ایمونولوژی و بیوشیمی بالینی، ارزیابی پاتولوژیک و آزمایشات بافت‌شناسی و تشخیص مولکولی توسط پزشکان متخصص و پرسنل مجرب آزمایشگاه مازندران انجام می‌گیرد که هرکدام از بخش‌ها به‌صورت مفصل در ذیل توضیح داده شده است:
بیوشیمی، هماتولوژی و ایمونولوژی بالینی:
آزمایش‌های غربالگری مانند شمارش کامل خون (CBC)، آزمایش بیوشیمی عمومی و سایر موارد، گاهی اوقات نتایج غیرطبیعی یا مشکوکی مانند شمارش CBC خارج از رنج طبیعی، افزایش سلول‌های لنفاوی، افزایش گرانولوسیت های نابالغ در مورد لنفوم یا سرطان‌های مغز استخوان و در برخی موارد افزایش لاکتات دهیدروژناز (LDH) را ارائه می‌دهد که می‌تواند نشانه‌هایی از رشد تومور در بدن را گزارش دهد.
در بخش ایمونولوژی نیز بیومارکرهای خاصی مانند Prostate-specific antigen (PSA) و Human chorionic gonadotropin (HCG) به تشخیص سرطان کمک می‌کنند.
ارزیابی پاتولوژی و آزمایشات بافت‌شناسی:
ارزیابی پاتولوژی در آزمایشگاه مازندران غالباً با بررسی اسمیر خون آغاز می‌شود. این اسمیرها ممکن است اولین نمونه بافتی باشد که سلول‌های تومور را نشان می‌دهد. هم‌چنین نمونه‌های بیوپسی گرفته‌شده از بیمار برای تشخیص سرطان بسیار کمک‌کننده است و با ارزیابی پاتولوژیک این نمونه‌ها ظاهر سلول‌ها در زیر میکروسکوپ تجزیه‌وتحلیل و خوش‌خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم (سرطانی) بودن بافت مشخص میگردد. هم‌چنین نمونه‌برداری از بافت اطلاعات خاصی در مورد ویژگی‌های سلول‌های سرطانی ارائه می‌دهد که به پزشک کمک می‌کند بهترین روش درمانی را انتخاب نماید. این اطلاعات شامل:
1- درجه هیستولوژی که اندازه، شکل و سایر خصوصیات را با سلول‌های سالم فرد مقایسه می‌کند.
2- میزان میتوز که جزئیات تقسیم سلول‌های سرطانی را شرح می‌دهد. تومورهایی که سلول‌های تقسیم‌کننده کمتری دارند به‌طورمعمول در مراحل اولیه‌ی بیماری میباشند.
3- وضعیت غدد لنفاوی که مستند بودن سرطان به غدد لنفاوی مجاور می‌باشد. اگر تومور به رگ‌های خونی یا رگ‌های لنفاوی نفوذی به غدد لنفاوی حمله کرده باشد، احتمال متاستاز (گسترش) سرطان به سایر قسمت‌های بدن بیشتر است.
4- مرحله یا میزان سرطان در بدن بر اساس اندازه، محل و گسترش تومور.
تشخیص مولکولی:
روش‌های تشخیصی این بخش در آزمایشگاه مازندران از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بوده و در قسمت ارزیابی‌های پیشرفته سلولی و مولکولی و بر اساس جدیدترین روش‌های اندازه‌گیری توالی یابی و بیان ژن سنجیده می‌شود. این روش‌ها توانایی آزمایشگاه را در شناسایی جهش‌های ژنتیکی مرتبط با بدخیمی‌های خاص افزایش داده است. هم‌چنین در تعیین چگونگی پیشرفت درمان نقش فوق‌العاده‌ای برای پزشکان دارند.
